Το μέλι ελάτης τύπου "βανίλια" ή "πέρλα" είναι ένα μέλι που συλλέγεται απ’ τα ελατοδάση της Πελοποννήσου όπου και λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών του κλίματος αποκτά μια ιδιαίτερη μορφή , χρώμα, υφή και γεύση που το κάνει να ξεχωρίζει απ’ το μέλι που παράγεται από τα έλατα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Δεν έχει καμμία σχέση με το φυτό βανίλια, ούτε περιέχει άρωμα βανίλιας όπως αρκετοί καταναλωτές πιστεύουν. Τον χαρακτηρισμό "βανίλια" έχουν δώσει σ' αυτό το μέλι επειδή στην κυρήθρα μέσα στα κελιά μετά την συλλογή του απ' τις μέλισσες αλλά και πάνω στα κλαδάκια του ελάτου ανιχνεύεται ως ένα άσπρο-κρεμ μέλι τόσο πυκνό όπως το γνωστό παραδοσιακό γλύκισμα "βανίλια υποβρύχιο". Αν και μόνο στο Μαίναλο, στην περιοχή της Βυτίνας το μέλι αυτό παράγεται ως ΠΟΠ προϊόν και μπορεί να καλείται ως μέλι έλατο βανίλια Μαινάλου ΠΟΠ, σχεδόν όλα τα ελατοδάση της Πελοποννήσου δίνουν αυτό το βανιλώδες περλέ μέλι. Παχύρευστο μέλι, με ιδιαίτερη γεύση και άρωμα, υψηλό ιξώδες, με το χαμηλότερο ποσοστό φυσικών σακχάρων σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλια, πολλές φορές καταστρέφει τις κηρήθρες στην προσπάθεια φυγοκέντρησής τους. Μόνο ένα ποσοστό μπορεί να εξαχθεί απ’ αυτές χωρίς να καταστραφούν. Κάποιοι μελισσοκόμοι χρησιμοποιούν πρέσες με αποτέλεσμα την ολική καταστροφή της κηρήθρας. Δύσκολο μέλι στη συλλογή του απ’ τις μέλισσες λόγω της πυκνότητάς του, κουράζει τα μελίσσια και πολλές φορές προκαλεί κατάρρευση της αποικίας των μελισσών σε συνδιασμό με την έλλειψη γύρης μέσα στα ελατοδάση εάν ο μελισσοκόμος δεν φροντίσει να μετακινήσει έγκαιρα τις κυψέλες σε άλλες γυρεοδοτικές ανθοφορίες. Η αστάθεια στην παραγωγή χαρακτηρίζει επίσης αυτό το ιδιαίτερο μέλι. Η υγρασία μιας περιοχής, η θερμοκρασιακή διαφορά ημέρας και νύχτας, οι βροχοπτώσεις και γενικότερα η αστάθεια της Άνοιξης, οι καιρικές συνθήκες του χειμώνα που προηγήθηκε και πολλοί άλλοι παράγοντες επηρεάζουν την παραγωγή του.